Solo (wł. solo – „sam”) to termin muzyczny oznaczający fragment utworu wykonywany przez jednego muzyka – instrumentalistę lub wokalistę. Może to być zarówno część większej kompozycji, jak i samodzielny popis artystyczny. W praktyce solo pełni rolę wyróżnienia i podkreślenia indywidualnych umiejętności wykonawcy.
Solo w muzyce klasycznej
W muzyce poważnej solo często pojawia się w nazwach utworów, np. …na fortepian solo lub …na skrzypce solo. Utwory solowe komponuje się zarówno na instrumenty wielogłosowe (fortepian, harfa, organy), jak i instrumenty jednogłosowe, zwykle z towarzyszeniem akompaniamentu. W koncertach solista wykonuje często kadencję wirtuozowską – improwizowany fragment podkreślający popisowe umiejętności.
Solo w jazzie i muzyce rozrywkowej
W jazzie solo najczęściej ma charakter improwizowany, pozwalając muzykom na swobodną interpretację motywu. W muzyce popularnej solo (czyli solówka) może być wcześniej skomponowane lub improwizowane, często podkreślając technikę wokalną lub instrumentalną. Jest to moment, w którym wykonawca prezentuje indywidualny styl i kreatywność.
Rola solisty
Wykonawca fragmentu solowego nazywany jest solistą. Może występować w towarzystwie zespołu, orkiestry lub całkowicie samodzielnie. Solista ma możliwość pokazania swojej wrażliwości muzycznej, warsztatu i osobowości artystycznej.
Znaczenie artystyczne
Solo często stanowi kulminacyjny moment utworu – przyciąga uwagę publiczności, buduje napięcie i emocje. Bywa popisem techniki, ale także środkiem do wyrażenia indywidualnych uczuć muzyka. W zależności od gatunku może być zapisane w nutach lub pozostawione w pełni improwizacji.
